Moke

Een band is meer dan de som der delen. Dat is bij Moke ook zo. Zet deze vijf muzikanten bij elkaar en je krijgt de unieke Moke sound. Het derde album van de Amsterdammers heet MokeCollider. Dat betekent ‘deeltjesversneller’. Laat alle delen eens goed botsen met elkaar en dìt komt er uit. 11 gloednieuwe songs, die meer kleur uitstralen dan voorheen.

Moke zanger Felix Maginn is enthousiast over Collider. De samenwerking tussen aan de ene kant de band onderling en aan de andere kant Moke met producer Gordon Groothedde heeft de deeltjesversneller in gang gezet. ‘Dit is het resultaat van alle leden van Moke die iets inbrengen op een idee. Moke en Gordon “collide” als het ware. En dan krijg je dit album met deze unieke sound. Dat vindt alleen plaats in deze samenstelling,’ stelt Maginn tevreden vast. Het album artwork toont een veelkleurig beeld van hele kleine deeltjes die met elkaar colliden.

Deze treffende illustratie, ontworpen door Moke’s designteam de StoneTwins, is geïnspireerd op wetenschappelijk onderzoek naar het “Goddeeltje”of het “God particle” in een deeltjesversneller met een omtrek van 27 km onder de grond in Genève. Maginn trekt de vergelijking door: ‘Moke is in zijn eigen deeltjesversneller op zoek gegaan naar het fundament van een goede song en wat het nou precies Moke maakt. We zijn erachter gekomen dat Moke veel meer kleuren heeft in z’n sound dan we dachten.’

Moke stond altijd voor een band in zwart-wit. Maginn weet dat. Maar Collider laat horen dat er meer nuance is. Behalve met een kleurrijker geluid, verschijnt het album ook op een ander label, Cloud 9, de nieuwe popdivisie van dancegigant Armada Music.

n 2007 is Moke er ineens. Het debuut Shorland met daarop o.a. de singles Last Chance en Here Comes The Summer, behaalt de gouden status met een verkoop van 40.000 exemplaren. Twee jaar later verschijnt het eveneens zeer succesvolle The Long And Dangerous Sea. Deze albums samen brengen de band tweemaal op Lowlands en tweemaal op Pinkpop, de laatste maal met het Metropole Orkest, waarmee het ook een live album uitbrengt. Daarna trekt Moke de theaters in met hun over de dood handelende programma Till Death Do Us Part.

Ze oogsten lof voor hun smaakvolle repertoirekeus – van The Smiths tot INXS en van Daniel Lanois tot Jacques Brel – en hun grote muzikale vakmanschap. Want spelen, dat kunnen ze. Internationaal zijn hun grote capaciteiten ook herkend. Moke heeft getoerd in Europa met Paul Weller, Keane en Amy MacDonald. Album nummer 3, Collider, gooit de boel rond Moke helemaal open. Plotseling springen de kleuren er feller uit, het contrast tussen licht en donker wordt vergroot. ‘We hebben de muziek op ‘n andere manier gemaakt. We hebben het anders laten klinken,’ bekent gitarist Phil Tilli kleur. Op Collider hoort de luisteraar 11 heel goede popliedjes. ‘Die nieuwe songs schieten alle kanten op, maar blijven altijd Moke. We hebben elke track benaderd alsof het een single zou worden,’ aldus Tilli. De tracks I’ve got Silence, You’ve Got Sound, Burning The Ground, Lessons to Learn, Scratchmarks, Didn’t Want My Love en de ballad Opening Up lijken bij eerste beluistering prima singlekandidaten. ‘We zijn teruggegaan naar de band. Er is geen orkest ditmaal. Dit zijn wij. De balans tussen gitaren en toetsen is optimaal geworden. Dit is Moke zoals wij nu willen zijn.’ Alle focus is op de band zelf.

Driemaal is Moke met producer Gordon Groothedde in de Brusselse ICP studio’s geweest. De keus op hem kwam voort uit diens verleden met zijn eigen band Spitball, die ruim 10 jaar geleden stoeide met mengvormen van rock en dance, waarbij geen experiment uit de weg werd gegaan. Moke´s toetsenman Eddy Steeneken wist zich dat nog te herinneren. Groothedde paste het best bij de bands ambities. Datzelfde kan ook gezegd worden van de opvallende samenwerking met Cloud 9 Music , het pop en dance label dat gelieerd is aan Armin van Buurens Armada Music. ‘Hun ambitieniveau is inspirerend. Waar iedereen zich terugtrekt in de industrie, is daar ineens een independent dance en pop label bereid om flink te investeren in een rockband. Ze willen ook als een pop, dance en rock label op de kaart komen.’ Ook internationaal gezien biedt Cloud 9 Music samen met een wereldspeler als Armada Moke nieuwe kansen.

Qua thematiek is er weinig veranderd, zij het dat de invalshoek weer anders is. Maginn schrijft doorgaans heel persoonlijk, over zichzelf, zijn leven, de band. Ook de bagage die Moke heeft meegenomen van zijn theatertour, waarin de band de uitersten op zocht, zorgt nu voor rijkere tinten. ‘Liefde, dood, eenzaamheid, zorgzaamheid, geloof komen voorbij, allemaal thema’s die Moke al eerder heeft aangeraakt,’ merkt hij op. Er is een grotere diepgang. Dat er nu ook kinderen zijn bijgekomen in het bandleven zal daar onbewust ook aan hebben bijdragen.

‘Twijfel is altijd een belangrijk thema in mijn teksten,’ oordeelt Maginn. ‘Ik kijk nog steeds terug, terwijl ik onzeker ben over de toekomst. Alleen kijk ik nu