Jaman

Hij mag dan tegenwoordig wel in Kampen wonen, maar Deventer zit bij Jaman in het bloed. De zanger groeide op in volksbuurt de Rivierenwijk, was een straatschoffie, maar vond een uitweg in de muziek. Een kruiwagen had hij niet: alles deed Jaman op eigen kracht. En met resultaat. Hij is min of meer buiten het zicht van de reguliere media uitgegroeid tot een grote naam in de wereld van de Nederlandstalige muziek. Zijn fanpagina op Facebook telde op een gegeven moment 60.000 volgers.

Jaman, 40 is hij inmiddels, zingt al van jongs af aan. Op zijn zesde beklom hij tijdens een buurtfeestje het podium om Danny de Munks hit ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ te zingen. Het was voor hem een eyeopener. Zingen en entertainen: dat moest zijn professie worden. Hij werd een frequente gast in cafeetjes, buurthuizen en kantines en bouwde langzaam maar zeker zijn carrière uit. Inmiddels zijn er vier albums en een groot aantal singles verschenen, waaronder ‘Gewoon weer opnieuw’, ‘Spoken bestaan niet’ en ‘Altijd altijd’: alleen op YouTube al goed voor miljoenen views.

Zijn muziek? Nederlandstalig. Maar dan ook met zonnige pop- en reggae-invloeden. Want hij is een enorme fan van UB40 en Boy George. “Optreden doe ik overal. Ik heb geen podium nodig, een stoel is ook goed. In de coronatijd heb ik ‘deurfeestjes’ gegeven. Gewoon bij de mensen thuis langs en optreden. Dat heeft me door de afgelopen periode heen gesleept.”

Jaman, herkenbaar aan zijn witte pet, is nooit vergeten waar hij vandaan komt. Hij werkte mee aan verschillende projecten (waaronder ook van GA Eagles) om jongeren uit achterstandsmilieus te helpen. “Ik kom uit een moeilijke wijk: ik wil laten zien dat het ook anders kan”, zegt hij. “Ik was zelf ook een jongetje dat nooit een kans kreeg. Met muziek lukte het wel. Een gimmick of wat dan ook heb ik niet echt. Ja, die witte pet. Die hoort bij me. Met dat Ciske de Ratje, want dat was ik, eronder.”